Even resumeren, zou Toine van Peperstraten hebben gezegd

Vier maanden in Leeds. Voorbij. This is it, om met Michael Jackson te spreken. Vandaag moet ik mijn kamer uit en begin ik met mijn reis van dik een week (zie mijn vorige blog). 2 februari ben ik terug in Nederland, de eerste paar dagen ben ik in Nijmegen te vinden.

Daarom alvast een kleine recap. In de vorm van wat lijstjes een kort overzicht van mijn tijd in Engeland. Wijzigingen voorbehouden natuurlijk.

Top 5 bezochte plekken (so far)

1. Liverpool
2. The Lake District
3. Edinburgh
4. Snowdonia
5. Leeds

 Top 5 Heerlijk Engels (1)

1. In de rij staan bij de bushalte. Niets is mooier dan een hele groep mensen keurig in de rij te staan wachten voor de bus. Toen er eens geen rij was, vroeg een oud dametje bezorgd aan mij: ‘Is this the end or the front of the que?’
2. De grote en goede muziekcultuur. Arctic Monkeys, the xx, Franz Ferdinand, Florence & The Machine, iedereen kent ze hier en ze komen dan ook gewoon voorbij met uitgaan. Dat zul je niet snel zien in de Negende Cirkel (Groningen) of de Stretto (Nijmegen).
3. Voetbal kijken in de pub.
4. Caissières die wachten tot iemand al zijn spullen heeft ingepakt bij de supermarkt en dan pas verder gaan met de volgende klant.
5. Zondagskrant the Observer.

 Top 3 Heerlijk Engels (2)  – Bad Habits

1. Kant-en-klaarmaaltijden. Geen land geeft zoveel geld uit aan magnetronvoedsel dan Engeland.
2. Zo goed als niets dragen tijdens uitgaan (dit betreft de vrouwen), ook in de koude wintermaanden.
3. Bench drinking. Vrij vertaald: comazuipen.

 Top 5 favoriete clubs/bars in Leeds

1. Milo
2. Wire
3. A Nation of Shopkeepers
4. Mint
5. Jake’s

 Top 3 meest beluisterde albums

1. Beach House – Teen Dream
2. Broken Bells – Broken Bells
3. Janelle Monáe – The ArchAndroid

Top 5 favoriete SMS’jes van Grant

1. This apple juice once cured an eight-year-olds dyer disease by just saying I love you.
2. It is exponentially more difficult to get taxi drivers to laugh.
3. If this apple juice could talk, it would speak Latin, Greek, German, Cantonese and be a professor of the language of love.
4. The English word of the day is parochial: very limited or narrow in scope. Sentence: Lisa’s parochial view on using drugs like LSD and crack made her life filled with dirty ways to make money like prostitution and selling her eggs. Stay tuned for tomorrows English word of the day with Professor Sarvis.
5. Who loves Mary Morris fights? I do and me and Jannes are fighting tonight and will there be windows broken yes. (Alleen voor insiders te begrijpen; Manish heeft een keer Guys raam gebroken.)

Top 3 Jezus, wat een accent!

1. Sarah Hartshorn (accommodation manager Mary Morris)
2. Ben (klasgenoot)
3. Supermarktcaissières

Top 6 party’s

1. Christmas party. Een hele andere kerst dan normaal, maar het was erg grappig. Het diner was goed gelukt, maar verder had het weinig met kerst te doen.
2. Uitgaan met Niek & Adriaan (Nick & Adrian).
3. Secret Santa. Mooie cadeaus (och wat ben ik blij met mijn Justin Bieber kalender) en het laatste moment dat we als flat ‘samen’ waren.
4. Diesel presents Uffie, Riton & The Magician @ A Nation of Shopkeepers.
5. Flatdinner. De eerste keer dat mijn hele flat bij elkaar was. Alcohol zorgt ervoor dat je elkaar meteen goed leert kennen.
6. Brodinski, Simian Mobile Disco, Tensnake & Jamie xx @ VOX Warehouse.

Tot slot: binnenkort (hopelijk) in Nederland!

1. Episodes, een nieuwe BBC comedyserie met Matt LeBlanc (van Friends inderdaad) in een van de hoofdrollen. Erg grappig én pas twee weken geleden gestart, dus je bent zo bij.
2. Dubstep. Ook al bekend in Nederland natuurlijk, maar dit muziekgenre is al bijna mainstream hier, vanwege de successen van o.a. Magnetic Man en Katy B.
3. Come Fly With Me, de opvolger van Little Britain. Het is even wennen, maar de nieuwe  typetjes zijn erg leuk. Vooral het getrouwde pilotenstel Simon en Jackie Trent.
4. The King’s Speech. Deze Britse film, met Colin Firth in de hoofdrol, is een groot succes over de stotterende Britse koning in de jaren ‘30. 17 februari pas in Nederland. Oscarfavoriet.

Nog een mooie foto, genomen in The Lake District.

Op pad

Het is officieel: dit is mijn laatste week in Leeds. Nadat ik gisteren een belangrijke groepspresentatie gedaan heb en vorige week een essay ingeleverd heb, ben ik nu bijna klaar hier. Volgende week maandag moet nog het totale groepswerk ingeleverd worden voor een vak. Dat is ook de dag dat ik uit mijn kamer moet in Mary Morris. Het gaat opeens heel snel.

Dit weekend kwam mijn zusje nog over – net op tijd voor een weekendje Leeds dus. Leeds promoot zichzelf als winkel- en uitgaansstad, dus daar hebben we ons maar vol op gestort. Vrijdag was een mooie avond in Wire, met old-school hiphop en funk. Daarnaast zit mijn favoriete bar van Leeds, Milo. Hier worden altijd oude platen op vinyl gedraaid, heel chill. Op de zaterdag kwamen we er ook nog even langs en volgens mij draaien ze dit nummer elke avond, ik hoor ‘m altijd daar. Tune!

Zaterdag waren Grant en Holly ook mee op pad. Holly weet altijd twee pond af te praten van de ritprijs in de taxi, vanwege opmerkingen als ‘you’re my favourite taxi driver’ en ‘why are you not going out? There a lot of nice milfs there!’. Op de terugweg gierden we door Leeds, terwijl Holly de volumeknop van de taxi nog meer opendraaide. Met vol volume kwamen we aan bij Mary Morris, waar Holly nog even een mooie binnenkomst maakte. Rennend, of eigenlijk beter half dansend, op haar blote voeten

Voordat ik terug kom, ga ik nog een ruime week reizen. Ik wilde eerst een lange wandeltocht gaan maken, globaal van Glasgow tot Fort William, in het midden van Schotland, eventueel met mijn vader. Het is echter nog steeds winter, dus er is een grote kans op regen en kou en wordt het vroeg donker. Verder zijn veel hostels of bunchhouses gesloten, omdat het geen seizoen is. Tel daarbij op dat je jezelf enigszins moet voorbereiden, qua uitrusting bijvoorbeeld, waardoor het te lastig gaat worden. Ook een later plan om een deel van Hadrian’s Wall te bezoeken, een lange Romeinse muur ter hoogte van de Schotse grens om de Romeinen tegen de Schotten te beschermen, sneuvelde omdat het niet het seizoen was. Daarom een nieuw plan, en wel dit:

Maandag de 24^ste, die dag dat ik uit Marry Morris moet, vertrek ik naar Scarborough, een plek aan de Engelse kust. Dit stadje was vroeger een grote badplaats waar je als Engels gezin vakantie ging vieren. Tegenwoordig geldt dit natuurlijk steeds minder; ik noem een Ryanair. Toch schijnt het een mooi stadje te zijn, met mooie stranden (zwembroek mee!), een kasteel en volgens mij ook een pier.

Op dinsdag ga ik door naar Newcastle, ik denk de grootste stad in het noorden van Engeland. Deze stad is erg populair als uitgaansstad, maar ik blijf helaas maar een nachtje. Vervolgens is het op naar Glasgow, waar ik een kleine drie dagen ben. Terwijl Edinburgh als ‘Europees’ wordt omschreven, schijnt Glasgow nog ‘echt Schots’ te zijn, inclusief accent en kilt. We zullen zien. Mijn eindpunt is Inverness, een stadje aan de rand van de Schotse Highlands en dé uitvalsbasis van de regio; hier waren de hostels gelukkig gewoon open. Loch Ness ligt hier vlakbij, dus dat verklaart natuurlijk ook wel het een en ander.

Ik blijf tot dinsdagochtend in Inverness en reis dan terug naar Leeds. Een lange weg terug is zachtjes uitgedrukt: eerst moet ik zeven uur met de bus naar Preston en vervolgens nog dik twee uur met de trein van Preston naar Leeds. In Leeds blijf ik nog een nachtje slapen, in het vertrouwde Mary Morris, en dan is het woensdag 2 februari op naar Nederland. Via Weeze (Düsseldorf), dat wel. Hopelijk krijg ik al mijn bagage mee!

Noteer dus alvast in je agenda, woensdag 2 februari ben ik weer in Nederland! En daar heb ik eigenlijk best veel zin in.

Voor het Schotse parlement in Edinburgh staat deze kleine fietsenstalling. Als je er goed voor staat, zie je, inderdaad, een fiets. Jammer dat ze nauwelijks gebruikt werden.

Ontnuchteren in Edinburgh

Hier in Engeland hebben alle universiteiten geen twee, maar drie weken kerstvakantie. Deze week had ik daarom nog vrij en ben ik – met veel moeite – naar Edinburgh geweest, de hoofdstad van Schotland.

Het klagen over de NS kreeg in het Verenigd Koninkrijk een nieuwe dimensie. Hier zijn de spoormaatschappijen geprivatiseerd en dat betekent dat er allemaal verschillende treinen door het land rijden, elk met eigen kaartjes en systemen. Ook geldt hier het principe dat hoe eerder je boekt, hoe goedkoper je kaartje is. Net als met het vliegtuig dus. Als je er vroeg bij bent, kan je voor ongeveer €40 naar Edinburgh en weer terug (ongeveer 3 uur). Ben je er laat bij en reis je in de spits, dan betaal je de hoofdprijs, zo’n €100. Ik had mijn kaartjes drie weken geleden ongeveer geboekt, met mijn vaders creditcard. Daar zat alleen een probleem: ik kon mijn kaartjes op het station niet ophalen, omdat ik de creditcard nodig had waar ik mee betaald had. De hele situatie heb ik meerdere malen uitgelegd op het station en aan de telefoon, maar helaas pindakaas: ik had die creditcard echt nodig. Mijn vader heeft toen nog gebeld en ontzettend veel moeite gedaan (thanks a lot!!), weer zonder resultaat. Eind van het liedje was dat ik de kaartjes opnieuw moest kopen, oftewel €60 voor niks uitgegeven.

Maar goed. Maandagochtend zat ik dan toch in de trein op weg naar Edinburgh. Omdat de meeste anderen hier in Mary Morris al geweest waren, ging ik in mijn eentje en dat was ook weer een nieuw avontuur op zich. Om 11.00 stond ik al in hartje Edinburgh, ingecheckt in het hostel en wel. Het was erg rustig overal in de stad, waarschijnlijk omdat iedereen nog aan het bijkomen was van Hogmany, een groot festival dat gevierd wordt met oud & nieuw.

Edinburgh’s centrum bestaat uit twee delen: de Middeleeuwse Old Town en een later aangelegde New Town. In de Old Town ligt Edinburgh’s bekendste attractie: Edinburgh Castle. Van hieruit loopt een straat, de Royal Mile, naar het paleis van de koning aan de andere kant van de Old Town. Daar is sinds 1999 ook het Schotse parlement te vinden, want Schotland heeft sinds dat jaar een eigen regering (in tegenstelling tot Wales en Noord-Ierland, die vallen onder de Engelse regering). De Schotten zijn nu eigen baas, want ze zijn (eigenlijk net als de Welshmen) een trots volkje. Het oorlogsmuseum in het kasteel liet zien hoe belangrijk oorlogen voor de Schotse identiteit zijn geweest.

De Old Town is nog echt Middeleeuws, vol met smalle straatjes, mooie gebouwen en veel doorkijkjes en afsnijdroutes. Omdat dit gedeelte zo volgebouwd is, verspreidden ziektes, zoals de pest, zich bijvoorbeeld snel. Ook heb je een paar bruggen naar het noorden, waarvan je slechts twee van de 19 bogen kan zien, omdat de omgeving eromheen helemaal volgebouwd is. Later is er aan de noordkant de New Town bijgebouwd, die totaal anders is, in Georgian stijl. Dit gedeelte is oorspronkelijk ontworpen door een 22-jarige, die koos voor rechte en brede straten. Terwijl er in de Old Town elk patroon ontbreekt, is de New Town heel logisch en overzichtelijk.

Tussen de twee Towns ligt tegenwoordig een groot park, met daarin het treinstation. Vroeger was dit een kunstmatig aangelegd meer om de Old Town te beschermen. Omdat Princess Street, de hoofdstraat in de New Town, niet bebouwd is aan de zuidkant, kan je dit park goed zien en heb je een prachtig uitzicht op Edinburgh Castle.

In het oosten heb je verder nog twee heuvels, waarvan Holyrood Park de spectaculairste is. Holyrood Park was vroeger een vulkaan en is nu een ruig stukje natuur midden in de stad. (De heuvel waar Edinburgh Castle op gebouwd is, was oorspronkelijk ook een vulkaan.) Op het hoogste punt, Arthur’s Seat, heb je een mooi uitzicht over de hele regio. Aan de ene kant zie je de zee en de haven (Edinburgh ligt aan zee), aan de andere kant zie je sneeuwbedekte bergtoppen.

Ik heb verder nog een paar toffe musea bezocht: in noordwesten ligt National Gallery of Modern Art en Dean’s Gallery, twee musea met moderne kunst. In Dean’s Gallery was een grote overzichtstentoonstelling te vinden over surrealisme en dada, dus veel Dalí, Miro en anderen. Erg mooi en grappig. In een ander museum, the National Gallery of Scotland, hingen veel Nederlandse meesters, zoals Vermeer. Persoonlijk hoogtepuntje was een schilderij met daarop het Valkhof en de Waal bij Nijmegen.

Dan nog de cd-winkels in Edinburgh: Fopp en Avalanche waren heel erg chill. Veel cd’s voor £3 en £5, dat zijn nog eens prijzen. Met mijn tas vol met nieuwe cd’s ben ik dan ook teruggekomen in Leeds. Helemaal kapot, dat ook. Omdat ik in mijn eentje was, ga je toch niet zo snel ergens even zitten en wat drinken (ik niet, althans). Ik heb er nog even extra op gelet. Je had eigenlijk twee categorieën ‘alleen-zitters’ in cafés: de ene groep die ergens (met overtuiging!) mee bezig is (lezen, schrijven) en de andere groep waar de verveling vanaf spat en zo snel mogelijk verder wil. Ik denk dat ik na drie dagen Edinburgh verschoven ben van de tweede naar de eerste categorie.

Mijn kamergenoten in mijn hostel, dat trouwens ideaal in het centrum lag, waren een beetje weird. Een gast kwam uit Bradford (vlakbij Leeds) en werkte nu tijdelijk in Edinburgh voor een paar maanden. Ik begreep niet helemaal waarom hij in een hostel woonde en kon het ook wat minder waarderen toen hij beide ochtenden om 5.30 opstond om naar zijn werk te gaan. Gelukkig ontmoette ik op dag 2 nog twee Brazilianen, die wel chill waren. Het enige nadeel was dat vooral het meisje nauwelijks Engels kon, dus ze waren de hele tijd met z’n tweeën Portugees aan het praten. Met hen heb ik nog een beetje het Edinburghse nachtleven verkend rond de Grassmarkets, maar het was zo rustig, dat het niet heel bijzonder was.

De beste wensen nog, trouwens! Ik heb een mooi oud & nieuw gehad, alhoewel ik totaal geen vuurwerk heb gezien en de countdown om 00.00 volledig aan me voorbij is gegaan.  We waren met een grote groep internationale studenten naar de O2 Academy, een soort Paradiso-achtig iets. Mijn goede voornemen voor aankomend jaar is in ieder geval om geen pure Jack Daniel’s meer te drinken. Nieuwjaarsdag begon met een kater.

Nog even een herinnering aan kerst: hier zijn de toetjes die ik gemaakt had. Het recept? Torentjes van zelfgemaakte kletskoppen en notenijs, met chocoladesaus. Allerhande, wat moet ik toch zonder jou?