De sneeuw houdt de gemoederen flink bezig hier. Het lijkt Nederland wel. Gisteren is er veel sneeuw gevallen, waardoor veel bedrijven, scholen en ook mijn universiteit het nodig vonden om hun deuren te sluiten. Verder natuurlijk veel files, geen of nauwelijks OV en sneeuwbalgevechten. Vandaag valt het met de sneeuw erg mee, alhoewel veel instellingen nog steeds dicht zijn.
Morgen vieren we met onze flat alvast kerstmis. Elodie vliegt aanstaande zondag namelijk al terug naar La France en daarmee eindigt haar Leeds avontuur – of, nou ja, avontuur. Ze is altijd ontzettend druk met studeren, essays schrijven en weet ik wat niet meer, waardoor ze nog geen tijd heeft gehad om het centrum van Leeds te bezoeken, vertelde ze me afgelopen week. Het hele idee achter studeren in het buitenland is volgens mij om meer van de wereld te zien, maar dat blijkt dus niet voor iedereen het geval. Haar intentie is om vandaag en morgen nog wat van Leeds te kunnen zien. Toch leuk dat je kan vertellen als je terug bent dat je drie maanden in Mary Morris gewoond hebt.
Een onderdeel van het kerstdiner morgen is Secret Santa, of in gewoon Nederlands, surprises. Omdat niet iedereen met elkaar even goed overweg kan, zijn er speciaal door Ayla wat regels opgesteld (Regel 3. Koop niet iets wat de ander insulting [beledigend] kan vinden. Regel 5. Koop niet iets groots, mensen moeten het mee naar huis kunnen nemen). Volkomen belachelijk natuurlijk en dit vraagt om grote, insulting cadeaus. Helaas heb ik Ayla niet, maar Denisa. Eerlijk is eerlijk: dat viel tegen. (Misschien moet ik toch een beetje gaan uitkijken wat ik over iedereen schrijf. Een paar weken geleden begreep ik dat een paar flatmates af en toe mijn blog lezen. Complimenten voor Grant, die alles copy past in Google Translate.) Ongeveer sinds het begin heeft Denisa iets met Guy. Guy is heel chill en zij op zich ook wel, maar ze kan zo bossy zijn. En doordat ik vaak bij Guy hang, zie ik Denisa ook vaak. Hopelijk kan ze mijn gedicht (ik kom natuurlijk wel uit Nederland) waarderen, met wat subtiele steken onder water.
Liverpool dan. Daar was ik afgelopen weekend voor anderhalve dag, met Grant, Lisa en Kiki, een Duits meisje van mijn studie. Was erg gezellig en Liverpool is een erg toffe stad. Leeds en Manchester zijn niet echt steden waar je naartoe gaat vanwege de mooie gebouwen, maar dat is in Liverpool wel anders, terwijl ook deze stad groot geworden is ten tijde van de industrialisation. Liverpool ligt aan de rivier Mersey, vlakbij zee. Het schijnt een belangrijke slavenhandelsplaats te zijn, iets wat ik niet verwachte daar. Aan de rivier ligt Albert Dock’s, een groep oude pakhuizen en inmiddels werelderfgoed. Hierin zitten tegenwoordig vooral musea. Leeds en Manchester hebben vooral veel weinig bijzondere nieuwbouw. Liverpool niet. Toen zij het centrum aanpakten om op te knappen hebben ze dat meteen goed gedaan. Het resultaat is Liverpool ONE, een van de grootste winkelcentra die ik ooit gezien heb. Slechts een deel is overdekt, dus je hebt meer het gevoel dat je door allerlei winkelstraten loopt. Veel is pas een paar jaar oud, want veel is gerealiseerd vanwege het feit dat Liverpool Europese culturele hoofdstad 2008 was. Daardoor zijn er veel leuke (kunst)musea. Tate (het wereldberoemde museum uit Londen) heeft bijvoorbeeld een dependance in Liverpool. Nederland werd vertegenwoordig door een Mondriaan (door Tate Mondrian genoemd, vreemd). Er was verder een zaal waar je, met een koptelefoon op, doorheen moest lopen. Terwijl je naar dampende discomuziek luisterde, kon je allemaal beeldende kunst bekijken.
De muziek zorgde ervoor dat ons zaterdagmiddagdipje verdween. Vrijdagavond waren we uitgeweest en vooral Grant had een kater de volgende dag. Pas op zaterdagmiddag, toen hij zijn eerste biertje nuttigde, kwam er weer wat leven in Grant. Het was dan ook een legendarisch biertje, want besteld in the Cavern Club. Bij de echte Beatles-fan moet er dan een belletje gaan rinkelen. De Beatles komen uit Liverpool en daar is de stad maar wat trots op. Ze zijn overal te vinden en the Cavern Club is de plek waar ze als eerste optraden. De club teert er nog steeds (erg goed) op. Waar ze groot mee werden, een podium voor nieuw talent bieden, is weinig meer van over. Toen wij er waren stond een of ander artiest Beatles liedjes te coveren. Het publiek bestond dan ook voornamelijk uit huisvrouwen en het zegt genoeg dat er een Nederlands personeelsfeest gehouden werd, lijkt me.
Anfield heb ik helaas niet bezocht (te weinig tijd en geen andere voetbalfans waren mee), maar ik begrijp inmiddels wel waarom Ryan Babel graag op de bank bij Liverpool zit. Tofste stad tot zover!
Liverpool Cathedral is een van de grootste kathedralen in de wereld en straalt dan ook vooral macht uit. Hoog, lang en breed. Pas eind jaren '70 echt voltooid en dus erg recent. Sinds een paar jaar hangt deze neon tekst onder het glas-in-loodraam bij de ingang en de meningen zijn verdeeld. (De tekst is: I felt you and I know you loved me) Ik vond het wel mooi, de anderen waren minder positief. In het Tate museum hingen overigens nog twee andere neonteksten, in precies dezelfde kleur: Is anal sex illegal? en Is illegal sex anal?. De kunstenaar houdt ervan om de volgorde in zinnen te veranderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten