We're here to help

De introductieweek zit er bijna op. Morgen is er een trip naar York gepland voor internationale studenten en daarna beginnen de colleges echt. Ik heb mijn studentenpas en mijn rooster, dus ik ben klaar om te beginnen. De vakken die ik ga volgen zijn Urban Landscape & Public Space, International Planning, Urban & Regional Regeneration (stadsvernieuwing) en Sustainable Worlds.

Voor dat zover was, moest er nog wel veel gebeuren. Ik stond (volgens mij nog steeds) bij de foute faculteit ingeschreven, maar ik heb wel de juiste vakken in mijn rooster staan. Een beetje vaag, maar het is genoeg om te starten, volgens Angela Hill, de course administrator van mijn studie. Zij zou ervoor zorgen dat de rest in orde komt.

En dat is wel fijn: iedereen wil je helpen. Bij elk introductiepraatje wordt benadrukt dat ‘we’re here to help’. Vaak wordt je wel een paar keer fout doorverwezen, maar uiteindelijk kom je bij de juiste persoon terecht die je verder helpt. Ook op andere terreinen zijn ze erg behulpzaam: in de supermarkt krijg je hulp bij het inpakken van de boodschappen als je wilt, bij het postkantoor staat er iemand bij de ingang die je vertelt naar welke toonbank je moet, in de bus nemen ze de tijd voor je als je een kaartje wilt kopen. Dit alles gaat gepaard met uitspraken als darling, luv en mate (‘there you go, darling’). Een Amerikaans flatgenootje, Ayla, was best pissig op een gast bij een of andere balie omdat ie na elke zin luv zei en zij zoiets had van ‘flikker op, je bent vies en 70, don’t call me luv’. Maar dat is hier dus normaal en ze bedoelen er verder niks mee.

Woensdag organiseerde mijn studie een rondleiding door het centrum van Leeds voor eerstejaars, waar ik ook bij was. De rondleiding was wel tof en ik heb best veel leuke plekken in Leeds gezien. Leeds is mooier dan ik dacht! De rondleiding werd gehouden door een professor van mijn studie, die zichzelf aankondigde als ‘I am top 3 of people who know a lot about Leeds. Fact.’. Een van de raarste dingen die ik heb gezien, is dat ze het treinstation hebben uitgebreid boven de rivier. Het ziet er daaronder heel industrieel, rauw uit. Wel vet. Ik voelde me alleen iets te veel de toerist als ik overal foto’s ging maken, dus dat heb ik maar niet gedaan (die hebben jullie nog tegoed!).

Dan het nachtleven: dat is echt groot. Elke avond is het feest, maar dan ook echt druk. De grotere clubs (met capaciteit van meer dan 1000 man) zijn bijna altijd vol en op de drukste dagen staan er rijen van meer dan drie kwartier. Daar zijn we dan ook maar niet in gaan staan. Het meest opvallende tot nu toe is dat de vrouwen hier als ze uitgaan geen broeken dragen. Bijna iedereen draagt hier een rokje en dan niet tot de knie, maar gewoon tot net onder je kruis. Vaak zonder panty of iets, en als je bedenkt dat ik het ’s nachts al koud heb om over straat te lopen, moet je nagaan hoe koud zij het hebben. Echt ongelofelijk. Een andere trend is dat als een meisje wél een panty draagt, dat ze er dan weer niks over heen aan doet. Onderbroeken spotten, het is nog nooit zo makkelijk geweest. Ik heb daar ook nog maar geen foto’s van gemaakt, maar hopelijk lukt me dat nog.

Tot nu toe trek ik veel op met mensen van Mary Morris, internationale studenten dus. Overdag hebben we vaak eigen programma’s, of gaan we in groepjes naar de stad of uni. ’s Avonds hangen we met z’n allen in de living room en gaan eventueel nog uit. Dat is wel fijn, er is altijd wel iemand die zin heeft om mee te gaan. In een volgend blog zal ik er eens een paar voorstellen aan jullie. Ik heb de mensen uit mijn studiejaar nog niet ontmoet, omdat zij geen echte introductie hebben. Die zie ik maandag pas. Wel heb ik dus eerstejaars van mijn studie ontmoet, maar die zal ik verder niet echt meer zien denk ik.

Inmiddels heb ik een Engels mobiele telefoonnummer: +44 (0) 7879 516458. SMS’en of bellen naar dat nummer is het handigst, omdat ik mijn Nederlandse nummer en SIM kaart nauwelijks zal gebruiken aankomende tijd denk ik.

Om met een anticlimax te eindigen: het rugby wordt hem niet. Het is erg duur voor een paar maanden en het was volgens mij ook niet echt bedoeld voor internationale studenten/mensen die nog nooit gerugbyd hebben. Alle sportverenigingen zijn relatief duur, omdat je voor een heel jaar moet betalen. Andere verenigingen zijn goedkoper, omdat je daar alleen voor hoeft te betalen als je ergens aan deelt neemt. Ik wil misschien bij een wandelclub (het klinkt kut, ik weet het), maar daar schijnen wel toffe mensen rond te lopen (haha, letterlijk) en ik heb er goede verhalen over gehoord. Ik wil namelijk nog graag naar een paar natuurparken (bijvoorbeeld The Lake District) hier in de buurt en zij organiseren daar goedkope trips naartoe. Adam, een Engelse flatgenoot, had ook nog een goed argument: wandelen is sportief, dus dikke meisjes zul je er niet aantreffen. Dinsdag is daar een introductieborrel van, dus dan ga ik eens even kijken hoe het is! En maandag ga ik naar MGMT. Leeds is goed.

 

Uitzicht vanuit mijn kamer. Spot de eekhoorn, die dagelijks wel een paar keer voorbij komt. Zoals je kan zien: het is de laatste paar dagen mooi weer!